SAKRAMENT CHRZTU WEDŁUG KODEKSU PRAWA KANONICZNEGO

 

Kan. 851. 

Sprawowanie chrztu powinno być odpowiednio przygotowane, dlatego:

1. Dorosły zamierzający przyjąć chrzest winien być dopuszczony do katechumenatu i wedle możności przez różne stopnie doprowadzony do wtajemniczenia sakramentalnego, zgodnie z obrzędem wtajemniczenia przystosowanym przez Konferencję Episkopatu oraz ze szczegółowymi przepisami przez nią wydanymi;
2. Rodzice dziecka chrzczonego, jak również chrzestni, powinni być należycie pouczeni o znaczeniu tego sakramentu i o związanych z nim obowiązkach. Proboszcz winien osobiście lub przez innych zatroszczyć się, ażeby rodziców właściwie przygotować pasterskimi pouczeniami a także wspólną modlitwą, zbierając razem po kilka rodzin oraz, gdy to możliwe, składając im wizytę.

 

Kan. 855. 

Rodzice, chrzestni i proboszcz powinni troszczyć się, by nie nadawać imienia obcego duchowi chrześcijańskiemu.

 

Kan. 856. 

Chociaż chrzest może być udzielany w jakimkolwiek dniu, jednak zaleca się, aby z zasady był udzielany w niedzielę albo wedle możności w wigilię paschalną.

 

Kan. 857.

§ 1. Poza wypadkiem konieczności, właściwym miejscem chrztu jest kościół lub kaplica.

§ 2. Należy uważać za regułę, że dorosły ma przyjmować chrzest we własnym kościele parafialnym, dziecko zaś w kościele parafialnym jego rodziców, chyba że co innego doradza słuszna przyczyna.

 

Kan. 867. 

§ 1. Rodzice mają obowiązek troszczyć się, ażeby ich dzieci zostały ochrzczone w pierwszych tygodniach; możliwie najszybciej po urodzeniu, a nawet jeszcze przed nim powinni się udać do proboszcza, by prosić o sakrament dla dziecka i odpowiednio do niego się przygotować.

§ 2. Jeśli dziecko znajduje się w niebezpieczeństwie śmierci, powinno być natychmiast ochrzczone.

 

Kan. 868. 

§ 1. Do godziwego ochrzczenia dziecka wymaga się:

• Aby zgodzili się rodzice lub przynajmniej jedno z nich, lub ci, którzy prawnie ich zastępują;
• Aby istniała uzasadniona nadzieja, że dziecko będzie wychowane po katolicku; jeśli jej zupełnie nie ma, chrzest należy odłożyć zgodnie z postanowieniami prawa partykularnego, powiadamiając rodziców o przyczynie.

§ 2. Dziecko rodziców katolickich, a nawet i niekatolickich, znajdujące się w niebezpieczeństwie śmierci, jest godziwie chrzczone, nawet wbrew woli rodziców.

 

 

CHRZESTNI

 

Kan. 872. 

Przyjmujący chrzest powinien mieć, jeśli to możliwe, chrzestnego. Ma on dorosłemu towarzyszyć w chrześcijańskim wtajemniczeniu, a dziecko wraz z rodzicami przedstawiać do chrztu oraz pomagać, żeby ochrzczony prowadził życie chrześcijańskie odpowiadające przyjętemu sakramentowi i wypełniał wiernie złączone z nim obowiązki.

 

Kan. 873. 

Należy wybrać jednego tylko chrzestnego lub chrzestną, albo dwoje chrzestnych.

 

Kan. 874. 

§ 1. Do przyjęcia zadania chrzestnego może być dopuszczony ten, kto:

1. Jest wyznaczony przez przyjmującego chrzest albo przez jego rodziców, albo przez tego, kto ich zastępuje, a gdy tych nie ma, przez proboszcza lub szafarza chrztu, i posiada wymagane do tego kwalifikacje oraz intencję pełnienia tego zadania;
2. Ukończył szesnaście lat, chyba że biskup diecezjalny określił inny wiek albo proboszcz lub szafarz jest zdania, że słuszna przyczyna zaleca dopuszczenie wyjątku;
3. Jest katolikiem, bierzmowanym i przyjął już sakrament Najświętszej Eucharystii oraz prowadzi życie zgodne z wiarą i odpowiadające funkcji, jaką ma pełnić;
4. Jest wolny od jakiejkolwiek kary kanonicznej, zgodnie z prawem wymierzonej lub deklarowanej;
5. Nie jest ojcem lub matką przyjmującego chrzest.

§ 2. Ochrzczony, należący do niekatolickiej wspólnoty kościelnej, może być dopuszczony tylko razem z chrzestnym katolikiem i to jedynie jako świadek chrztu.

 

 KATECHIZM KOŚCIOŁA KATOLICKIEGO O CHRZCIE DZIECI

 

1250.  Dzieci, rodząc się z upadłą i skażoną grzechem pierworodnym naturą, również potrzebują nowego narodzenia w chrzcie (Por. Sobór Trydencki: DS 1514), aby zostały wyzwolone z mocy ciemności i przeniesione do Królestwa wolności dzieci Bożych (Por. Kol 1, 12-14), do którego są powołani wszyscy ludzie. Czysta darmowość łaski zbawienia jest szczególnie widoczna przy chrzcie dzieci. Gdyby Kościół i rodzice nie dopuszczali dziecka do chrztu zaraz po urodzeniu, pozbawialiby je bezcennej łaski stania się dzieckiem Bożym (KPK, kan. 867; KKKW, kan. 681; 686, § 1).

 

1251.  Rodzice chrześcijańscy powinni uznać, że taka praktyka odpowiada także ich roli opiekunów życia, powierzonej im przez Boga (Por. Sobór Watykański II, konst. Lumen gentium, 11; 41; konst. Gaudium et spes, 48; KPK, kan. 868).

 

 WIARA I CHRZEST

 

1253. Chrzest jest sakramentem wiary (Por. Mk 16, 16). Wiara jednak potrzebuje wspólnoty wierzących. Każdy wierny może wierzyć jedynie w wierze Kościoła. Wiara wymagana do chrztu nie jest wiarą doskonałą i dojrzałą, ale zaczątkiem, który ma się rozwijać. Gdy katechumeni lub rodzice chrzestni słyszą skierowane do siebie pytanie: "O co prosicie Kościół Boży?", odpowiadają: "O wiarę!"

 

1254. U wszystkich ochrzczonych, dzieci i dorosłych, po chrzcie wiara powinna wzrastać. Dlatego co roku podczas Wigilii Paschalnej Kościół celebruje odnowienie przyrzeczeń chrztu. Przygotowanie do chrztu stawia człowieka jedynie na progu nowego życia. Chrzest jest źródłem nowego życia w Chrystusie; z niego wypływa całe życie chrześcijańskie.

 

1255. Aby mogła rozwijać się łaska chrztu, potrzebna jest pomoc rodziców. Na tym polega także rola rodziców chrzestnych, którzy powinni być głęboko wierzący, a także zdolni i gotowi służyć pomocą nowo ochrzczonemu, zarówno dziecku, jak dorosłemu, na drodze życia chrześcijańskiego (Por. KPK, kan. 872-874). Ich misja jest prawdziwą funkcją eklezjalną (Officium) (Por. Sobór Watykański II, konst. Sacrosanctum Concilium), Cała wspólnota eklezjalna ponosi częściowo odpowiedzialność za rozwój i zachowywanie łaski otrzymanej na chrzcie.

 

1311. Przy bierzmowaniu, podobnie jak przy chrzcie, kandydaci powinni poszukiwać pomocy duchowej, wybierając sobie świadka bierzmowania. Zaleca się, żeby był nim ktoś z rodziców chrzestnych, by wyraźnie zaznaczyć jedność obu sakramentów (Por. Obrzędy bierzmowania, Praenotanda, 5; 6; KPK, kan. 893, § 1. § 2).

 

 CHRZEST W PARAFII

Chrztu udziela się w drugą niedzielę miesiąca na Mszy św. o godz. 10.30

Do kancelarii parafialnej zgłaszają się rodzice dziecka mającego przyjąć chrzest ok. miesiąca przed planowanym chrztem dziecka z następującymi dokumentami:

1. z aktem urodzenia dziecka i dowodami osobistymi,
2. z zaświadczeniami chrzestnych jeśli nie są z parafii,
3. świadectwem ślubu kościelnego jeśli nie są znani osobiście proboszczowi zwłaszcza, gdy niedawno zamieszkali na terenie parafii,
4. rodzice przedstawiają dane chrzestnych proboszczowi do akceptacji,
5. gdy chrzestnymi jest młodzież ucząca się w szkole gimnazjalnej i średniej przedstawiają zaświadczenia, że uczęszczają na katechizację z opinią katechety o zachowaniu się na lekcjach religii.

Osoby pozostające w niesakramentalnym związku małżeńskim nie mogą pełnić funkcji rodziców chrzestnych. Przed udzieleniem chrztu św. rodizce dziecka oraz chrzestni powinni uczestniczyć w 4 katechezach chrzcielnych /zobacz dekret biskupa siedleckiego/. Termin tych katechez ustala się przy zgłoszeniu dziecka do chrztu. 

Rodzice winni być w sakramentalnym związku małżeńskim i praktykującymi katolikami. Rodzice chrzestni mają być praktykujący i żyjący zgodnie z wymaganiami wiary Kościoła rzymsko-katolickiego i być gotowymi, aby w razie potrzeby mogli wychowywać dziecko zgodnie z wiarą, w której dziecko zostało ochrzczone (rodzicami chrzestnymi nie mogą być ludzie rozwiedzeni, niepraktykujący, żyjący w sprzeczności z nauką Kościoła Katolickiego, innego wyznania i małoletni - zob. przepisy Prawa Kanonicznego i Katechizmu Kościoła Katolickiego powyżej).